Ta wspaniała wiadomość wyzwoliła wiele wspomnień związanych z jej życiem artystycznym, które miało też miejsce w naszym MGOK-u przez wiele lat.
W Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury artystka wielokrotnie miewała swoje wieczory z poezją, promocje wydanych tomików oraz wystawy prac malarskich, w których uczestniczyło mnóstwo zainteresowanych miłośników sztuki, lokalnych mediów, mieszkańców Baranowa Sandomierskiego i przyjaciół pani Józefiny. W gminnych bibliotekach znajdują się tomiki poezji Józefy Kwiatkowskiej, a w naszych kronikach historia pisała się sama z wydarzeń życia kulturalnego.
Pani Józefinie kłaniamy się nisko, życząc mnóstwo zdrowia, dobrego samopoczucia, uśmiechu i zadowolenia każdego dnia oraz wyrażania swoich emocji poprzez sztukę.
Oto kilka pamiątkowych zdjęć z imprez i kart zapisanych w kronikach
Krótki rys z życia osobistego i artystycznego pani Józefy Kwiatkowskiej.
Józefa Kwiatkowska urodziła się w Niekrasowie jako córka Stefana Szklanowskiego
i Karoliny Mróz. Do szkoły podstawowej uczęszczała w Ossali. W czasie okupacji hitlerowskiej brała udział w Ruchu Oporu. Wtedy też uczęszczała na komplety tajnego nauczania z zakresu gimnazjum. W tym okresie ukończyła kurs sanitarny, kurs łączności i kurs- nauka o broni. W 1944 roku podjęła naukę w gimnazjum w Tarnobrzegu. Po zdaniu „małej matury” wyjechała do Wrocławia, gdzie pracowała w Klinice Stomatologicznej oraz rozpoczęła dalszą naukę dla pracujących. Ukończyła roczny kurs przygotowawczy przy Akademii Medycznej, po którym uzyskała prawo pierwszeństwa przyjęcia na Wydziały: medycyny, stomatologii i farmacji. Wybrała stomatologię, gdzie po egzaminie wstępnym została przyjęta.
Po drugim roku studiów przerwała naukę. W latach pięćdziesiątych w baranowskim mieszkaniu państwo Kwiatkowscy prowadzili ożywione życie artystyczne i kulturalne, zapraszając do siebie m.in. Jarosława Iwaszkiewicza, Tadeusza Śliwaka, Wiesława Myśliwskiego, Wiktora Zin oraz innych artystów i dziennikarzy. Osobiście Józefa Kwiatkowska rozmawiała z Janem Kiepurą, Stanisławem Strumph-Wojtkiewiczem, Martą Stebnicką, Nikiforem oraz Prezydentem Ryszardem Kaczorowskim.
Józefa Kwiatkowska całe swoje życie spędziła w Baranowie Sandomierskim, gdzie praktykę lekarską miał jej mąż Adam Kwiatkowski. Jest matką czworga dzieci- 2 córek i 2 synów. Po usamodzielnieniu się dzieci Józefa oddała się swojej pasji tj. malarstwu i poezji. Wiersze poetki publikowane oraz nagradzane były zarówno w kraju jak i za granicą m.in. w Londynie, na Florydzie czy w Chicago. W 1990 roku ukazał się pierwszy tomik wierszy a kolejne w 1991, 1997 oraz 2000 roku. Józefa Kwiatkowska namalowała około dwustu obrazów olejnych w tym portrety, martwe natury, pejzaże, architektura i tematyka religijna. W 1989 roku artystka uzyskała w Ministerstwie Kultury i Sztuki status profesjonalnego artysty. Swoje prace prezentowała na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych połączonych z prezentacją twórczości literackiej.
W 1990 roku w Ossali poetka i malarka założyła Prywatny Dom Pracy Twórczej pp. Kwiatkowskich. Odbywały się tam imprezy, plenery i warsztaty artystyczne, spotkania
z dziennikarzami i miłośnikami kultury.
Pani Józefa Kwiatkowska otrzymała liczne nagrody i odznaczenia:
– za całokształt działalności kulturalno-artystycznej- odznakę „Zasłużonego Działacza Kultury”,
– stypendium twórcze ówczesnego wojewody tarnobrzeskiego,
– Honorowy Dyplom Ministra Kultury i Sztuki,
– medal im. Adama Bienia,
– za działalność okupacyjną: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej
oraz inne nagrody i wyróżnienia
Józefa Kwiatkowska jest członkinią Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej oraz członkiem Związku Literatów Polskich. W 1997 roku mianowana została na stopień plutonowego Wojska Polskiego .
Jej wiersze są tłumaczone na język angielski.
.